Limburg

Hier is ie dan. Mijn eerste blog. Nooit gedacht dat ik er ooit één zou schrijven. Al dagen bedenk ik wat ik nu schrijven zal, maar de jaren hebben mij geleerd dat je gewoon moet vertellen wat er in je opkomt, en dan gaat het vanzelf. Ik zit momenteel in mijn knusse huiskamertje, links van mij een hond snurkend op de bank en als ik rechts kijk dan ligt er een vers gewassen kleurrijk stapeltje kleding naast me op de tafel.

Het is vastelaovend geweest in t zuiden. Normaal gesproken zou ik hier in Limburg alle dagen hebben gevierd. Althans de werkelijkheid gebied mij te zeggen dat ik dat nu op mijn 38e echt niet meer volhoud. 5 dagen lang aan 1 stuk al hossend tussen de menigte al je glimlachen bij elkaar stralend, iedereen vol enthousiasme lief hebbend. Met in de ene hand een glaasje bier en in de andere een sambabal. Want zonder sambabal, geen vastelaovend voor mij!! Ik moet op de een of andere manier met die samba in mijn hand op t ritme mee slaan. Diegene die naast me staat moet echt oren van staal hebben want ik ga me toch te keer jonge!!

Enfin…Vastelaovend in Limburg.
Mijn man en ik hadden besloten dit jaar niet te gaan…we vonden dat we de zon harder nodig hadden. Dus wij boekte tickets naar Portugal. Al onze vrienden in diep sentiment achterlatend. Eenmaal zo ver hadden wij t geluk van de wereld aan onze zijde. Volop zon, volop rust, beetje schrijven, beetje lezen, lekker eten, en ineens… van ver hoor ik trommels. Ik zeg nog… hoor jij dat ook lief?? En voordat we het in de gaten hebben loopt beneden de straat vol met verklede mensen en muziek. Vliegensvlug stappen we in de douche, maken ons mooi en hollen de berg af naar t dorp, en daar op t dorpsplein trekt een stoet van verklede mensen door de straat. De Braziliaanse samba muziek galt uit de luitsprekers. Met een stralend gezicht kijken wij elkaar aan… biertje???
Met als hoogtepunt mijn schoonmoeder, die ook gezellig mee is, glunderend met twee biertjes al meedeinend op de muziek staat te genieten van haar leven.

Uren later liggen we uitgeput en met een smile in bed. Wow. ‘T volgend jaar doen we hier mee aan de optocht!!! In euforie maak je de wildste plannen. De dag erna vertrekken wij met een rugzak vol plezier en ontspanning terug naar Nederland. Thuis is het na aankomst nog 1 dag vastelaovend. We zien morgen wel of we gaan. De ochtend is nog niet begonnen of het vastelaovend blood kruipt waar het niet gaan kan. Snel appen we onze vrienden met de tekst: Hoe laat begint t feest vandaag??? Nog geen 2 uur later staan we met onze beschminkte koppies tussen de hossende menigte en zijn diep gelukkig.
Wat blijkt… je kunt t meisje wel uit Limburg halen, maar Limburg niet uit t meisje..