Er woont een Bever in mijn Achtertuin !!!!

Er woont een bever in mijn achtertuin!!!!!!!

Op een zonnig zaterdag ochtend, op de een na laatste dag van maart, loop ik mijn hond Dembe uit te laten in t parkje bij ons tegenover.

Je zou kunnen zeggen, in onze achtertuin. 

Ik ben heerlijk aan het genieten van de lente die om mij heen langzaam, knop voor knop, voorzichtig zich aan ons begint te laten zien. De zon schijnt fel door de bomen en er waait een zachte bries. Dembe dartelt al vrolijk huppelend naast mij rond…

Ik realiseer mij wat een wonder het eigenlijk is dat dit telkens keer op keer, elk jaar maar weer gebeurt. Hoe goed ik het heb dat ik hier met mijn ziel en zaligheid van kan en mag genieten. Ergens anders op de wereld zou dit namelijk een heel ander geval zijn geweest.

In dit park zijn twee meren, 1 groot en verderop een iets kleiner, die vol zitten met groen. Een paar dagen eerder is mij verteld dat er in de laatste poel een Bever huist… Hoopvol loop ik de eerste vijver voorbij om bij de tweede aan te komen. 

Eerst nog lopen we voorbij een kleine poes die zich heerlijk in t holletje van een boom aan de waterkant genesteld heeft. Een groot geluk dat Dembe haar niet ziet, ik heb namelijk een vaag vermoeden dat ze zwanger is…

Door de takken van de bomen turen mijn ogen langs de waterkant in de hoop een glimp van de bever op te vangen…niets…

Als ik bijna langs het laatste stukje waterkant loop, heb ik de hoop eigenlijk al op gegeven…grappig hoe snel dat gaat…Maar dan komt Dembe iets te dicht bij de waterkant en ’t volle riet en dan ineens hoor ik een grote PLONS…

Dembe springt in eerste instantie weg van angst om vervolgens zijn jacht instinkt aan te zetten…wat een geluk dat hij goed naar me luistert want in een flits denk ik NEEEEE de bever…Fel roep ik hem tot de orde en hij luistert…huppelend komt ie naar mij toe.

Mijn hart bonkt…zou het de bever zijn?

Over het water zie ik een spoor van kleine luchtbelletjes…en dan ineens, in volle schoonheid komt ie boven…en floep draait ‘ie op zijn rug. In alle rust laat het wonderschone en grappige diertje zich aan mij zien.

Wauw…ik heb een bever in mijn achtertuin. Na twee minuten is ’t dier het zat en duikt onderwater.

Vol enthousiasme en overdonderd door de natuur loop ik verder.

Ik heb gewoon een bever gezien!!! De laatste keer dat ik zo’n dier mocht aanschouwen was jaren geleden in een dierentuin.

Voldaan loop ik door en denk de volgende zinnen: 

Wie schoan os Limburg is
Begrip toch nemes
Es allein de Zuderling
Dae Limburg leef is
Want door de jaore heen
Bleef Limburg onbetwis
’t Stukske Nederland
Dat ’t schoanste is 

Ooit geschreven door Harry Bordon. Het lied geldt naast het officiële Limburgse volkslied (Waar in ’t bronsgroen eikenhout) als het tweede volkslied van deze provincie. 

Bij thuiskomst staat de keuken vol met spontaan binnengewandeld volk. Het eerste wat ik roep is: “ER WOONT EEN BEVER IN ONZE ACHTERTUIN!!!” Mijn bezoek is ondertussen al in een heftig gesprek verwikkeld en merkt mijn enthousiasme en geweldige mededeling niet op…ach, ik laat het gaan. Het kan mij niet deren, ik ben volmaakt gelukkig. Want vandaag voltrok zich voor mijn neus een klein (in mijn ogen) wonder. 

Liefs Suus

3 Reacties
  • Ietje

    6 april 2019 at 2:21 pm Beantwoorden

    Wat een fantastische waarneming Suus!

  • A

    6 april 2019 at 5:23 pm Beantwoorden

    Waer ut Ed of Willum?
    Sjoon!

  • Ingrid Dirkx

    7 april 2019 at 6:44 am Beantwoorden

    Ich hub heerlik mit dich mitgewanjeld…

    Wat schrijf je dit heerlijk op.. Ik kon (al beelddenker) meegenieten van alles.

    Gr Ingrid

Plaats een reactie